Historia
Grillowanie to forma przygotowania mięsa nad ogniem, która sięga czasów prehistorycznego paleolitu, czasów odkrycia ognia datowanego na 75 tysięcy lat p.n.e. Niektóre źródła podają inną orientację czasową odkrycia ognia na 300-500 tysięcy lat p.n.e. lub 175 tysięcy lat p.n.e - rozstrzygnięcie jest pod ciągłą analizą archeologów. Człowiek paleolitu prowadził wędrowny tryb życia, głównym zajęciem było myślistwo, a przed wynalazieniem ognia spożywał między innymi mięso przyswajalne na surowo. Odkrycie ognia było równoznaczne z dostrzeżeniem jego zalet, głównie w metodzie przyrządzania potraw mięsnych z łupów myślistwa. Mięso pieczono nad ogniem, a potem nad żarem drewna wędzono w oparach dymu, a w miarę rozwoju cywilizacyjnego i progresu odkrywano inne wymyślne metody pieczenia: na rozgrzanym kamieniu, na kłach, w oprawie kostnej upolowanych zwierząt (mamutów, dzikich koni, niedźwiedzi, reniferów itp.). Mimo wynalazku naczyń najpierw glinianych, potem z odlewu żelaza, w zakresie innowacyjności procesu pieczenia mięsa na przestrzeni wieków nic się nie zmieniło. Z pewnością w pierwszym tysiącleciu naszej ery, kiedy odlewnictwo żelaza stało się znaną technologią, były nieupowszechniane próby pieczenia w kociołkach z prymitywną konstrukcją zaplecionej drucianej kraty na podobieństwo rusztu, ale nigdy nie stanowiło to konstrukcji na miarę patentu z potencjałem wdrożenia do codziennego użytku.
E.G. Kingsford w pierwszej dekadzie XX wieku został wynalazcą nowoczesnego produktu na owe czasy - brykietów węgla drzewnego. Kingsford był krewnym fabrykanta aut Henry Forda. Pod czujnym okiem Forda założył fabrykę części samochodowych i tartaku. Podczas produkcji modelu Ford T dostrzegł, że ogromna ilość ścinków drewnianych w formie odpadów produkcyjnych jest marnowana bezpowrotnie. Zasugerował i urzeczywistnił przetwarzanie ścinków w prasowane brykiety, a potem chemiczną modyfikacją w brykiet węgla drzewnego. W ten oto sposób na rynku był już dostępny brykiet węgla, czekający cierpliwie na swoje zastosowanie.
Rok 1952 zrewolucjonizował sposób pieczenia potraw mięsnych. Amerykański wynalazca George A.Stephen Sr. (1922 - 1993r.) wraz z kooperantem braćmi Weber wprowadzili seryjną sprzedaż kultowego kociołka na węgiel drzewny z pokrywą do pieczenia mięsa do grillowania.
Stephen był zatrudniony na etacie spawacza w lokalnej metalowej manufakturze braci Weber koło Chicago. Manufaktura produkowała boje różnych wymiarów poprzez spawanie dwóch sferycznych metalowych półkul. Według przekazu Stephen miał zamiłowanie do grillowania mięsa na płaskim ruszcie na zewnątrz, co nieraz było irytujące z uwagi na ciągły nawiew popiołu żarzonego drewna, na nieosłonięte przyrządzane potrawy. Nic w tym dziwnego, mieszkał bowiem w wietrznym mieście Windy City (Chicago). Wpadł na rewelacyjny pomysł ochrony rusztu przed wiatrem i korzystając z możliwości manufaktury, półsurowców i swoich spawalniczych umiejętności sięgnął po półkulę metalową, przyspawał trzy nóżki, sfabrykował drugą część o mniejszej wypukłości i ostatecznie skonstruował kociołek z pokrywą i umieścił w nim ruszt do pieczenia. Sąsiedzi ironicznie nazywali zmyślną konstrukcję do pieczenia „Sputnikiem”. Dopracowany prototyp z wywietrznikiem na powierzchni sferycznej wspierający się na metalowej ramie opasującej kociołek z domykanym wiekiem wypuszczono do seryjnej sprzedaży jako produkt manufaktury braci Weber i Stephen. Rozpoczęła się moda na grillowanie i ulepszanie sztandarowego modelu firmy.
Grill gazowy został wynaleziony na początku 1950 roku przez Don McGlaughlin, właściciela korporacji gazowej Chicago Combustion Corporation. Pomysł na prototyp zaczerpnięto z konstrukcji kotła gazowego. Działanie prototypu oparte było na podgrzewaniu dyszami kotła kamieni z lawy określanych jako „stały węgiel”, specyficznych z uwagi na akumulację ciepła. W 1950 roku większość społeczności nie była zainteresowana nowym prototypem, był on wykorzystany bardziej do reklamy kotłów gazowych ze spalaniem zewnętrznym niż jako wizja innego zastosowania. Dopiero w 1954 roku konstrukcja kotła ze spalaniem zewnętrznym została dostosowana do pierwszego przenośnego grilla gazowego przez Chicago Combustion Corporation w modelu AP. Do przenośnej konstrukcji McGlaughlin użył butli z propanem o masie 9 kg, które wcześniej były wykorzystywane wyłącznie przez instalatorów hydrauliki jako źródła paliwa.
